Uciekają w perwersję? punkt widzenia zależy od punktu siedzenia, jak to mówią.Tak naprawdę skąd niby wiadoma co tam komu w duszy gra? ;) Gdybyż to jeszcze rzeczywiście wszyscy tylko na misjonarza i bez "udziwnień", tylko że w realu, obawiam się, to jednak trochę inaczej wygląda.
A perwersja... chyba bardziej zależy z kim i w jakim celu, bo spokojnie mogę sobie wyobrazić zwykłe i niby powszechnie akceptowane "obciąganie", w dużo bardziej upokarzającym i perwersyjnym kontekście niż jakakolwiek scena w tym filmie.
Dla mnie "sekretarka" to przede wszystkim ciepła i pełna optymizmu opowieść o tym, że na każdego czeka gdzieś tam jego... no właśnie, co? miłość? spełnienie? szczęście? Myślę że jest to też doskonała ilustracja starego banału, jak dalece subiektywne jest pojęcie "normajności" i jak dalece "odmienni" potrafią być tacy sobie, chciałoby się powiedzieć: "zwykli" ludzie...

Mi osobiście film się nawet spodobał, może nie jest to może typowa komedia romantyczna ale fabuła dość ciekawa :)
Jak dla mnie ten film pokazuje że, jak mówią, każda potwora znajdzie swojego amatora, Nie musimy się godzić w miłości na pół środki i czasem warto poczekać na tego naszego wymarzonego księcia z bajki. Nie ważne jak bardzo odbiegał by od przyjętej normy ważne by pasował nam ;)

film niezły. tylko nie rozumiem dlaczego w kategorii KOMEDIA..

Typowa komedia romantyczna to z pewnoscia nie jest, momentami jest wrecz dramatycznie, ale w sumie konczy sie "happy endem":) Bardzo oryginalny film, dobrze sie oglada i nie nudzi. Bohaterowie idealnie sie dobrali, chcociaz nie od razu to zauwazyli. A co do smiania sie, to moze to dziwnie brzmi, ale "Sekretarka" chyba bardziej smieszy po obejrzeniu niz w trakcie:)

Mój absolutnie ulubiony film. Kompletnie nietypowa i dziwaczna historia miłosna. A do tego niesamowici Gyllenhaal i Spade, którzy stworzyli idealną parę zaburzonych kochanków.

Film rewelacyjny :)

Zwyczajnie mnie przeraziles..... ci ludzie sie kochaja oraz kochaja sie na sposob jaki im obojgu sprawia przyjemnosc, czego, jak twierdza statystyki nie mozna powiedziec o wiekszosci naszego spoleczenstwa.

A film jako film byl fenomenalny, jestem pod glebokim wrazeniem.

no właśnie, wszytsko jak wyżej. ja bym jeszcze dodał, że nie jest tak, że oni nie mogą sobie poradzić ze sobą i uciekają w perwersję. oni są sobą, tylko innym to nie pasuje. ale nie poddają się i zamiast udawać, ze są "normalni" i żyć nieszczęśliwie z kimś kto do nich nie pasuje, odnajdują siebie i ich miłość się spełnia :)
to taka metafora miłości i związku - każdy z nas jest "nienormalny", norma to jakieś subiektywne odczucie, i powinniśmy szukać kogoś, kto pokocha nas właśnie z powodu tych "odchyleń". wtedy jest największa zabawa!

tak czytając to jakoś próbowałam rozkminić ten film i podejrzewam, że nikt z was nie ogarnął samej końcówki. Bohaterka kładzie robaka na łóżko i patrzy za ukochanym takim dziwnym spojrzeniem. Zbliżenie na samym końcu. Myślicie, że ona na prawdę go kochała. Czy ona chciała z nim być dla samej miłości. Podejrzewam, że to wszystko miało coś wspólnego z tą jej chorobą psychiczną. To, że się raniła, było widać, robić już tego nie mogła. Pomagały jej masochistyczne klapsy. Gdy ich zabrakło znów zrobiła się nieswoja. Nie wiem, mogę się mylić, ale podejrzewam, że ten film miał jeszcze inne przesłanie niż tylko miłość dwóch psychicznych ludzi. Nakłaniam do zastanowienia się nad tym co napisałam. Bardzo mnie to interesuję ;)

Myślę, że nie ma, co się doszukiwać jakichś dodatkowych znaczeń. Nie uważam, co prawda, że przesłanie tego filmu najlepiej oddają słowa: "każda potwora znajdzie swojego amatora", ale niewątpliwie jest to film o miłości. I o przezwyciężaniu swoich mechanizmów obronnych, burzeniu murów, po prostu o otwieraniu się na drugiego człowieka. A że do tego bohaterowie są trochę bardziej pokręceni od statystycznego widza, a jedną z przyczyn ich cierpienia są nietypowe pragnienia seksualne... cóż. Dzięki temu jest ciekawiej, (można przy okazji wypróbować swój zakres tolerancji).

Nie jestem ekspertem od BDSM, ale nie sądzę, żeby to było takie proste przełożenie: od samookaleczania się (Lee) i obsesyjnej dbałości o wygląd (Edward) do BDSM. Gdzie indziej leżą bezpośrednie przyczyny. Pierwsze są sposobem ucieczki, drugie wiąże się ze sferą seksualną.
Zostawienie żuka na pościelonym pedantycznie łóżku jest tylko pretekstem do wymierzenia "kary" . Kiedy wreszcie bohaterom filmu udało się do siebie dotrzeć, otworzyć i okazać miłość, nie potrzebowali się już "karać" na każdym kroku, ale to nie znaczy, że całkowicie z tego zrezygnowali, skoro sprawiało im to frajdę. A to ostatnie, zadziorne spojrzenie Lee na Edwarda, a potem bezpośrednio do kamery, jest raczej wyzwaniem, również dla widza, może dowód na to, że Lee wreszcie odnalazła pewność siebie i dawno zgubione poczucie własnej wartości.

ładnie powiedziane, szczególnie ostatni akapit. mam te same odczucia.

Dziękuje za odpowiedz i gratuluję interpretacji. Bardzo mi się ona podoba. :) Masz rację i właśnie chyba w połowie miałam na myśli to co ty, ale jakoś nie umiałam sobie tego poukładać.

brava! Dziękuję! Gratuluję! :)

I ten komentarz austry zasiał niepokój:)

Po prostu klasyczny romans w lekko perwersyjnej konwencji:)