Jak twórca "Sekretarki" mógł popełnić tak banalną, głupią i nudną rzecz? To pytanie zadawałem sobie nie raz i nie dwa razy oglądając "Futro". Od pierwszej chwili, owych nieszczęsnych kart informujących, czuje się, że coś jest nie tak. Shainberg obiecuje alegoryczną podróż w głąb nieświadomości, próbując przekazać widzom to, jak on sam widzi i rozumie fenomen Diane Arbus. To co dostajemy to banalny zlepek oczywistości, który ślizga się po powierzchni tajemnicy Arbus, lecz nigdy, nawet przez moment, nie wnika do środka. Lionel jako przewodnik na drodze do freakolandu banalizuje fascynację Arbus tym co nietypowe, dziwne a często postrzegane jako szkaradne. Cały wątek mutuje w jakąś monstrualną karykaturę 'pięknej i bestii' i historii Buddy. Taśma zalewają pomyje nadętego pseudoartystycznego kiczu tym boleśniejszego do oglądania, że momentami widać prawdziwe przebłyski fenomenalnej estetyki, która tak bardzo zachwyciła mnie przy okazji "Sekretarki". Niektóre sceny, gra Nicole i Roberta, prawdziwe perły zagubiony w czymś, co nie miało prawa powstać.
Ciekawszy był już komentarz reżysera dołączony do płyty DVD niż sam nieszczęsny film, który mam nadzieję jak najszybciej wymazać z pamięci. Przynajmniej pozostaje mi "Sekretarka".